ناخن را بلند نمی کنند چون این کار را شیوه گران می دانند.
ناخن را پس از چیدن در کاغذی پیچیده و لای دیوار و یا آن را دفن می کنند، چون بر این باورند که در قیامت باید ناخن ها را جمع آوری کنند.
می گویند؛ اگر آب نیم خورده روی دست کسی بریزد گوشه ی انگشتانش ریشه در می آورد.
شکستن انگشت یعنی به صدا در آوردن آن را معتقدند که در پیری رعشه و پرکش بر دستان متولی می شود، یا دست خود را به خاک می مالند.
معتقدند که پس از خاراندن ابرو، باید انگشت را بوسید تا آبرو و حیثیت آنها هرگز لکه دار نشود.
برگرفته از کتاب سیمای کوچان ( محمد مهدی بحرالعلوم گیلانی)
