چراکه درهنگام تعویض نام میادین و یا احداث میادین جدید نام گذاری بایستی پاسخگوی سلایق مختلف باشد و نیز با محل احداث تناسب داشته باشد و یاد آور بزرگان شهر باشد.
امّا گاه در آستانه این کار آنچنان بدون توجه به نظرات مشورتی صاحبان اندیشه ومتخصصان امر انجام گرفته که علاوه بر اینکه اعتراض مردم را برانگیخته، بلکه سبب سردرگمی انواع دستگاها وادارات در ثبت آدرس ها شده است. به عنوان مثال در مورد میدان معلم بدون توجه به قداست نام معلم و ماندگاری بیش از بیست ساله این نام برای میدان عجولانه تغییر نام انجام دادند.
محمد همّتی از ساکنان خیابان خوش سیرت در این زمینه می گوید:« باید میدان با ارزش و مهمی را به نام ام الشهدا اختصاص می دادند نه اینکه میدان معلم را که نام آن در اذهان و نشانی های پستی ماندگار شده تغییر دهند که این امر بی احترامی به نام معلم و ام الشهداست زیرا هنوز بعد از بیش از دوسال از تغییر نام، اکثر مردم نام معلم را بکار می برند.»
از طرفی میدان انتهای خیابان جهاد که همه با نام میدان جهاد می شناسند به نام معلم نام گذاری شده که هیچ تناسبی ندارد چراکه مکان قبلی میدان معلم در مجاورت آموزش و پرورش سابق و مدرسه سردارجنگل فعلی بود که کاملا تناسب داشت.
نام میدان دیگری که مردم وگردشگران و ادارات را در آدرس دهی سردرگم کرده میدان جمهوری است که به نام های فلکه کیاشهر و میدان کدو شناخته می شد که نام گذاری جمهوری از نگاه کارشناسان و مردم بی معنا و بدون فکر بوده است. ظاهراً شهرداری بدون توجه به معروفیت نام میدان، کاربرد و مکان میدان و نظر مردم و کارشناسان اقدام به نامگذاری می کند و حتی بعضاً با تعویض های چندین باره بر سردرگمی مردم می افزاید. مانند آنچه در میدان آقا سید جلال الدین اشرف و امام حسین شاهد آن هستیم. سالهاست که از احداث این دو میدان که تقاطع مهم کمربندی آستانه هستند می گذرد امّا اکثر مردم هنوز نام اصلی میدان را یاد نگرفته اند و ترجیه میدهند از نامهای فلکه کیسم یا فلکه آبیاری یا فلکه خروجی لاهیجان استفاده کنند.
مهندس حسن زاده ـ کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری ـ در این خصوص می گوید:« نام گذاری میادین چالشی است که بسیاری از شهرداری ها با آن مواجه هستند، امّا شهرداری آستانه در مدیریت این چالش تقریباً نا موفق بوده است. چراکه نام گذاری ها بدون توجه به شاخصهای نام گذاری مانند: فرهنگ بومی و محلی، مکان میدان، نوستالوژی مردم، احساس تعلق عامه، آداب و رسوم، کارکرد های سیاسی اجتماعی فرهنگی و اقتصادی و نظرات ساکنان اطراف میدان انجام گرفته است و بدتر از آن تغییرات کارشناسی وضعیت بغرنج تر کرده است».
تغییر نام تبعات بیشتری نسبت به نام گذاری دارد. مگر اینکه در راستای تامین نظرات ساکنان و همسو با شاخصهای نام گذاری انجام گیرد. ظاهراً در آستانه کارکرد سیاسی با نگاه از بالا به پایین در نام گذاری میادین نمود بیشتری داشته و شاخص های مردی که با این نام سرو کار دارند عملاً نادیده گرفته شده است.
گذاردن نامهایی چون حافظ و فردوسی بر میادین آستانه اشرفیه نوعی اعمال نظارت سلیقه ای به شمار می آیند، در حالی که می توانستند از نمادهای آستانه در نام گذاری استفاده کنند.
خانم اصغرپور ـ کارشناس مردم شناسی ـ می گوید:« در میدان آ ستانه اشرفیه بخصوص در شهرداری علاقه ای به استفاده از نظرات کارشناسان غیر شاغل در شهرداری ندارند در صورتی که در واقع تکیه برکارمندان شهرداری باعث شده ایده های متنوع وجدید بر پروژه های آستانه راه نیابد.»
بدهی است استفاده از کارشناسان غیر شاغل در طراحی پروژه های شهری بخصوص میادین که هویت شهر محسوب می شوند بسیار حائز اهمیّت است و سبب تجمیع افکار و چند برابر شدن بازده می شود، به کاربردن روش هایی مانند نظر سنجی، پرسشنامه و تشکیل کارگروههای کارشناسی و مردم نهاد و برگزاری مسابقات طراحی المان ویا نام گذاری می توان در این زمینه موثر واقع شد.
در پایان باید گفت میادین شهری علاوه بر کارکرد ترافیکی و نظم دهی تأثیرات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دارند و در ایجاد هویت اجتماعی شهر موثر است و بایستی در مورد ابعاد مختلف آن بخصوص جانمایی، المان سازی، نگهداری و نامگذاری آن اهتمام ویژه ای ورزید و با بررسی های انجام گرفته این نتیجه حاصل شد که میادین آستانه ضعف های عمده ای از لحاظ ابعاد گوناگون شهرسازی دارند و در حفظ هویت شهری، چشم نوازی و زیبایی و ماندگاری در اذهان اشکالات عمده ای متوجه آنان است.
/ پایان گزارش